چگونه با یاری چشم درخت مسیر را پیدا می کنیم؟
به گزارش طراحی وبسایت، یک استاد ناوبری طبیعی به نام تریستان گولی متوجه شد در هر درختی یک ویژگی وجود دارد که می تواند در یافتن راه به ما یاری کند. او این کشف جالب را در کتابی به نام چگونه درخت ها را بخوانیم شرح داد. در اینجا گزیده ای از مطالب او را می خوانید:
به گزارش فرادید، اواخر تابستان گذشته، در حال کاوش در یک ذخیره گاه طبیعی به نام اسنیترفیلد بوشز نزدیک استراتفورد-اِپان-آوُن در مرکز انگلستان بودم. نشانه ای از وجود سنگ یا بتن در خاک می شد دید. این منطقه حس و حالی دست نخورده ای دارد، اما یک چیز آن تازگی دارد: در یک فرودگاه قدیمی جنگ جهانی دوم قرار گرفته است.
پس از یک روز طولانی و پربار تحقیق در این طبیعت مجذوب نماینده، در پی مکانی برای گذراندن شب بودم. درختان، گل ها و خزه ها آنچه را که من به آن شک داشتم تأیید کردند: مرطوب بودن بیش از حد زمین برای استراحت شب مناسب نبود. به خودم اعتراف کردم که باید به نقطه خشک تری بروم.
در سرانجام یک روز طولانی، خبر ناامیدنماینده ای بود، بنابراین روی یک کنده قدیمی نشستم تا یک میان وعده بخورم تا انرژی لازم برای رفتن به سمت تپه های نزدیک را پیدا کنم. همینطور که مشغول خوردن مقداری میوه خشک بودم، تا حدی به ردیفی از درختان درهم مقابلم خیره شده بودم. بعد از حدود یک ربع که فکرم مشغول نبود و دنبال چیزی نمی گشتم، متوجه شدم درختان به من خیره شده بودند!
بعد از اینکه انرژی میان وعده ام به مغزم رسید، متوجه شدم چه خبر است. من ناگهان از چیزی که به آن نگاه می کردم قدردانی کردم و این چیزی بود که قبلاً برای فکر کردن به آن وقت نمی گذاشتم.
سپس یک مشاهده جزئی به یک تجلی کوچک تبدیل شد. یک سرنخ ناوبری طبیعی نو به ذهنم خطور کرد. چند ثانیه بعد انرژی ام بیشتر از چیزی شد که به آن احتیاج داشتم. می توانستم با هیجان دایره وار بدوم. دیوانه وار دور هر درخت آن منطقه قدم زدم.
چیزی که متوجه شده بودم این بود که درختان در سمت جنوبی شان چشم دارند. بگذارید شرح بدهم.
همه درختان چشم دارند، اگرچه تشخیص نگاه بعضی از درختان آسان تر از دیگران است. شاخه ای که به برگ ها در گرفتن نور یاری نمی نماید، هیچ هدفی ندارد و به وسیله خود درخت ریخته می گردد. سایه اندازی رایج ترین دلیلی است که یک درخت به عمر شاخه اش سرانجام می دهد.
عجیب و غریب است که درختان شاخه هایی فراوری نمایند که سایبان شاخه های پایینی باشند و جز این هدفی نداشته باشند. درخت نمی تواند جابجا گردد، بنابراین این تنها راهی است که به وسیله آن می تواند با بلندتر شدن در یک پوشش چترمانند همواره در حال تغییر سازگار گردد. درختان به طور منظم ترکه ها و شاخه های کوچک شان را از دست می دهند و گهگاه شاخه های بزرگترشان را هم می ریزند.
وقتی یک شاخه بزرگتر دیگر پربار و بارآور نیست، درخت به تدریج آن منفذ را می بندد و از رزین یا صمغ برای ایجاد مهر و موم در محل اتصال به تنه استفاده می نماید. این موضوع مهم است، چون هر روزنه ای در تنه، پاتوژن ها را دعوت می نماید تا وارد درخت شوند و به طور بالقوه کل درخت را بکشند. شاخه ها بزرگراهی به مرکز تنه هستند. وقتی اتصال به طور ایمن مهر و موم شد، شاخه از آب و مواد مغذی قطع می گردد و خیلی زود می میرد.
سپس پوست درخت از شاخه مرده جدا می گردد. مطمئنم این شاخه های مرده برهنه و بدون پوست روی درختان را دیده اید. رفته رفته این شاخه های مرده طعمه قارچ ها می شوند و ضعیف می شوند تا جایی که می شنمایند و می افتند و کنده ای به جا می گذارند که به نوبه خود پوسیده و پژمرده می گردد.
اگر به پوست تنه یک درخت بالغ نگاه کنید خیلی زود متوجه نقاطی می شوید که زمانی شاخه های مرده آنجا رشد نموده اند. شکل و ظاهر این نقاط در هر گونه درخت کمی متفاوت به نظر می رسد، اما این شکل در بسیاری از گونه ها شبیه چشم است. بعضی از این چشم ها دارای یک خط منحنی شبیه به ابرو هستند. در درختانی که پوست صافی دارند این چشم ها به سمت جنوب به راحتی قابل مشاهده هستند، اما هر درختی این علائم را دارد.
در قسمت جنوبی درختان، شاخه های بیشتری رشد می نماید، زیرا این قسمت روش ترین جای درخت است. همانطور که درخت بلندتر می گردد، به ناچار در قسمت جنوبی خود هم شاخه های زیادی را می ریزد. این اتفاق سبب می گردد یک سری چشم در سمت جنوب درخت نمایان شوند.
از فکر اینکه که تا به حال چشمان این درختان چند بار به من خیره شدند بدون اینکه من متوجه باشم شگفت زده می شوم. نکته جالب توجه تر این است که ما تکامل یافته ایم تا چشمانی را که به ما خیره نگاه می نمایند شناسایی کنیم. راستش را بخواهید، این چشم ها به خوبی استتار شدند تا زمانی که ما متوجه آن ها شویم.
منبع: فرارو