پیشگیری از بروز سرطان متاستاتیک ریه با یاری نانو مهندسی - طراحی وبسایت

به گزارش طراحی وبسایت، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در تازه ترین مطالعات خود پیروز شدند با استفاده از نانو مهندسی روشی را بکار گیرند که می تواند از بروز سرطان متاستاتیک ریه پیشگیری کند.

به خبرنگار گزارشویروس گیاهی نانو مهندسی می تواند از ریه های شما در برابر سرطان متاستاتیک محافظت نموده و آن ها را نجات دهد.

با استفاده از ویروسی که در گیاهان نخود چشم سیاه رشد می نماید، مهندسان نانو در دانشگاه کالیفرنیا سن دیه گو درمان تازهی را توسعه دادند که می تواند سرطان های متاستاتیک را از ریه ها دور کند. این درمان نه تنها رشد تومور را در ریه های موش مبتلا به سرطان متاستاتیک سینه یا ملانوم کند می نماید، بلکه از شیوع این سرطان ها در ریه موش های سالم که با این بیماری به چالش کشیده بودند هم جلوگیری می نماید یا به شدت آن را به حداقل می رساند. این تحقیق در مجله Advanced Science منتشر شد.

سرایت سرطان به ریه ها یکی از شایع ترین انواع متاستاز در انواع سرطان است. هنگامی که آنجا هستید، درمان آن بسیار کشنده و سخت است.

محققان دانشکده مهندسی دانگاه کالیفرنیا یک درمان آزمایشی برای مقابله با این توسعه ایجاد کردند. این شامل تزریق بدن ویروس گیاهی به نام ویروس موزاییک چشم بلبلی است. این ویروس برای حیوانات و انسان ها بی ضرر است، اما همچنان به اسم یک مهاجم خارجی ثبت می گردد و در نتیجه باعث واکنش ایمنی شده و می تواند بدن را در مبارزه با سرطان موثرتر کند.

ایده این است که از ویروس گیاهی برای یاری به سیستم ایمنی بدن در تشخیص و نابودی سلول های سرطانی در ریه ها استفاده گردد. نیکول اشتاین متز، استاد مهندسی نانو و مدیر مرکز دانشگاه، گفت: این ویروس به خودی خود در بدن ما عفونی نیست اما همه این علائم خطرناک است که به سلول های ایمنی هشدار می دهد تا به حالت حمله بروند و عامل بیماری را جستجو نمایند.

برای جلب این پاسخ ایمنی در برابر تومور های ریه، آزمایشگاه استاینمتز نانوذرات را از ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی مهندسی کرد تا پروتئینی را در ریه ها مورد هدف قرار دهد. پروتئینی که S100A9 نامیده می گردد، به وسیله سلول های ایمنی بیان و ترشح می گردد که به مبارزه با عفونت در ریه ها یاری می نماید و علت دیگری هم وجود دارد که باعث اشتیاق تیم اشتاین متز برای هدف گیری این پروتئین شد، اینکه بیان بیش از حد S100A9 در رشد و توسعه تومور نقش داشته است.

اشتاین متز گفت: برای اینکه ایمونوتراپی ما در زمینه متاستاز ریه عمل کند، باید نانوذرات خود را به ریه متمرکز کنیم، بنابراین ما با استفاده از S100A9 به اسم پروتئین هدف، این نانوذرات ویروس گیاهی را در ریه ها ایجاد کردیم. در ریه، نانوذرات سلول های ایمنی را جذب می نمایند تا مانع نفوذ تومور ها شوند.

اریک چونگ، دکترای مهندسی زیست مهندسی می گوید: از آنجا که این نانوذرات تمایل دارند در ریه ها قرار بگیرند، می توانند محیط داخلی تومور را تغییر دهند تا در مبارزه با سرطان مهارت بیشتری پیدا نمایند؛ نه تنها در خصوص تومور های ایجاد شده بلکه در تومور های آینده هم این اتفاق رخ دهد.

برای ساخت نانوذرات، محققان گیاهان نخود چشم سیاه را در آزمایشگاه پرورش داده و سپس آن ها را با ویروس موزاییک نخود فرنگی آلوده کردند و ویروس را در قالب نانوذرات توپی شکل برداشت کردند، آن ها سپس مولکول های هدف S100A9 را به سطح ذرات متصل کردند.

محققان هم مطالعات پیشگیری و هم درمان را انجام دادند. در مطالعات پیشگیری، آن ها ابتدا نانوذرات ویروس گیاهی را به جریان خون موش های سالم تزریق کردند و سپس سه سرطان منفی سینه یا سلول های ملانوم را در این موش ها تزریق کردند. موش های تحت درمان در مقایسه با موش های درمان نشده، کاهش چشمگیری در سرایت سرطان های ریه مشاهده کردند.

در مطالعات درمانی، محققان نانوذرات را روی موش هایی با تومور متاستاتیک در ریه های خود تجویز کردند. این موش ها تومور های ریوی کوچکتری از خود نشان دادند و بیشتر از موش های درمان نشده زنده ماندند.

محققان تاکید می نمایند آنچه در این نتایج قابل توجه است این است که آن ها در برابر رده های سلولی سرطانی بسیار تهاجمی موثر هستند. چونگ گفت: هرگونه تغییر در بقا یا متاستاز ریه بسیار چشمگیر بوده و سطح پیشگیری ما واقعا شگفت انگیز است.

اشتاین متز تصور می نماید چنین درمانی می تواند به ویژه برای بیماران پس از برداشتن تومور سرطانی مفید باشد؛ این به معنای تزریقی نیست که برای جلوگیری از تومور های ریه به همه داده می گردد بلکه این روش برای درمان بیمارانی استفاده می گردد که در معرض خطر عظیم شدن تومور های خود به اسم یک بیماری متاستاتیک هستند که اغلب در ریه ها ظاهر می گردد. این می تواند ریه های آن ها را در برابر متاستاز سرطان محافظت کند.

قبل از اینکه درمان تازه به آن مرحله برسد، محققان باید مطالعات ایمنی سنجی و داروسازی را دقیق تر انجام دهند. مطالعات آینده بعلاوه ترکیب این دارو ها با سایر درمان ها مانند شیمی درمانی، دارو های بازرسی یا اشعه را مورد آنالیز قرار خواهد داد.